Behandeling van artrose: medicijnen en traditionele methoden

De behandeling van artrose omvat een geïntegreerde aanpak en een combinatie van verschillende methoden. De meeste behandelingstactieken bestaan uit het correct voorschrijven van medicijnen. Ze kunnen worden aangevuld met traditionele geneeswijzen.

Belangrijkste trends in de moderne behandeling van artrose

Na een volledig onderzoek, inclusief het stellen van de hoofd- en bijbehorende diagnoses, begint een passende behandeling voor artrose.

Het omvat de volgende methoden:

• aanpassing van levensstijl;
• medicijncorrectie;
• fysiotherapie;
• chirurgie.

De keuze van de methode hangt af van het stadium van de ziekte en de mate van vernietiging van gewrichtsstructuren. Eerst moet u de volgende regels leren die de behandeling effectiever zullen maken:

1. Correctie van lichaamsgewicht;
2. Oefentherapie – oefeningen die de statische belasting van het gewricht elimineren;
3. Het vergroten van het kennisniveau over pathologie bij patiënten;
4. Het gebruik van aanvullende accessoires (gewrichtsbandages, inlegzolen, wandelstok of orthese);
5. Fysiotherapie.

De diagnose wordt uitgevoerd door een orthopedist-traumatoloog. Andere specialisten die consultaties verzorgen, kunnen echter aan dit proces deelnemen:

• neuroloog: overleg is vereist bij schade aan tussenwervelstructuren, radiculair syndroom, ernstige rugpijn als gevolg van de ziekte;
• specialist infectieziekten: uitsluiting van het besmettelijke karakter van gewrichtsziekten;
• oncoloog: uitsluiting van kwaadaardig neoplasma van bot- en gewrichtsweefsel of metastasen naar deze gebieden;
• Osteofthisiater: sluit de tuberculeuze aard van botlaesies uit.

Tijdens ziekte wordt preventie van complicaties van de pathologie en de progressie ervan uitgevoerd. Om dit te doen, is het noodzakelijk om orthesen en fixatieverbanden te gebruiken, het lichaamsgewicht en de voeding te controleren en regelmatig een arts te raadplegen. Minimaal 2 keer per jaar is overleg met een behandelend specialist noodzakelijk.

De effectiviteit van de behandeling voldoet aan de volgende criteria:

• Het stoppen van de progressie van de ziekte;
• Nieuwe gewrichten zijn niet betrokken bij het pathologische proces;
• Pijn neemt af of verdwijnt;
• Er zijn geen tekenen van een ontstekingsproces;
• De kwaliteit van leven, de motoriek en het vermogen om te werken verbeteren.

Integendeel, er zijn kenmerken van het verloop van de ziekte die ziekenhuisopname en correctie van tactieken voor herstel vereisen:

• aanhoudend en intens pijnsyndroom;
• ernstige ontsteking van de gewrichts- en periarticulaire structuren (de huid boven het getroffen gebied voelt warm aan, er is roodheid, toename in omvang, pijn en bewegingsbeperking).

Geneesmiddelen

De keuze voor een complex van geneesmiddelen hangt af van de fase van het proces:

• Fase I – niet-medicamenteuze correctiemethoden, niet-steroïde medicijnen en medicijnen die het kraakbeenweefsel versterken;
• Fase II – niet-medicamenteuze correctiemethoden, niet-steroïde medicijnen en medicijnen die het kraakbeenweefsel versterken, intra-articulaire toediening van onderhoudstherapie;
• Fase III – niet-medicamenteuze correctiemethoden, niet-steroïde medicijnen en medicijnen die het kraakbeenweefsel versterken, intra-articulaire toediening van onderhoudstherapie, antidepressiva;
• Fase IV – radicale chirurgische ingreep waarbij het aangetaste weefsel wordt weggesneden en een kunstgewricht wordt geïnstalleerd.

Bovendien worden bij hevige pijn analgetica gebruikt en kunnen verschillende zalven worden gebruikt om ernstige ontstekingen van zachte weefsels te elimineren.

Behandeling van artrose wordt uitgevoerd volgens vastgestelde cursussen, waarvan de duur niet onafhankelijk kan worden geschonden. Zelfs als de toestand verbeterd lijkt, is het noodzakelijk om het medicijn te blijven innemen, omdat het de neiging heeft zich in het lichaam op te hopen. Op dezelfde manier kunt u de dosis van het medicijn niet onafhankelijk aanpassen, noch in de richting van verlaging noch verhoging.

De medicijnen moeten elke dag op hetzelfde tijdstip worden ingenomen. Kenmerken van ontvangst - volgens de instructies. Als de patiënt wordt behandeld voor een andere pathologie, moet de arts het gecombineerde effect van alle geneesmiddelen analyseren en gevaarlijke combinaties uitsluiten.

Drugs

Laten we eens kijken naar de hoofdgroepen en voorbeelden van medicijnen.

Er worden voorbeelden gegeven: de behandelende arts kan andere vertegenwoordigers van deze groepen geneesmiddelen voorschrijven.

• Pijnstillers.Ze worden gebruikt om pijn te verlichten, waardoor u het bewegingsbereik kunt herstellen en de kwaliteit van leven kunt verbeteren.
• Steroïdeloze ontstekingsremmers.Ze verminderen gewrichtspijn, elimineren zwelling en roodheid van zachte weefsels, normaliseren de temperatuur van de huid over het gewricht en herstellen het bewegingsbereik.
• Chondroprotectors.Ze bevatten elementen van dierlijk kraakbeenweefsel, wat het mogelijk maakt de structuur van het gewricht, periarticulaire oppervlakken, ligamenten en synovium te herstellen. Vertraag de voortgang van het proces en versterk gezonde gewrichten.
• Narcotische pijnstiller.Gebruikt voor noodhulp bij hevige pijn. Duur van opname: eenmalig, indien nodig.
• Derivaten van hyaluronzuur.Een stroperig implantaat dat hyaluronzuur bevat, wordt intra-articulair ingebracht. Het verbetert de conditie van ligamenten, synovium en zachte weefsels. Maakt het vasthouden van water mogelijk, verbetert de conditie van collageenvezels, waardoor weefsel elastisch wordt, bestand tegen letsel en vernietiging.
• Glucocorticosteroïden.Gebruikt bij ernstige ontstekingen. Hiermee kunt u de pathologie effectief beïnvloeden en snel handelen.

Gebruik van zalven

Bij de behandeling van artrose wordt wel gebruik gemaakt van zalven. In sommige gevallen verlichten ze de toestand van de patiënt door pijn te verlichten. Dit is echter alleen zinvol in de eerste stadia van de pathologie. Feit is dat elk medicijn dat de patiënt oraal inneemt, in de bloedbaan in het spijsverteringskanaal wordt opgenomen en daardoor op het gewrichtsweefsel inwerkt. Als intravasculaire toediening wordt toegepast, kan het effect sneller worden bereikt en wordt ook het effect op het slijmvlies geëlimineerd.

Het aanbrengen van het medicijn in de vorm van een zalf of gel zorgt ervoor dat het medicijn alleen op de huid inwerkt en op een klein laagje zacht weefsel daaronder. De patiënt moet begrijpen dat het het gewricht niet beïnvloedt, maar alleen symptomatisch werkt.

Hiervoor worden de volgende zalven gebruikt:

• die niet-steroïde geneesmiddelen bevatten;
• met salicylzuur;
• met capsaïcine.

Het kan ook een zalf of gel zijn op basis van geneeskrachtige planten, die de conditie van zachte weefsels verbeteren en de gevoeligheid verminderen. Dit kan een zalf zijn met menthol, kamfer, eucalyptus of pepermunt.

Traditionele methoden voor de behandeling van artrose

Folkmedicijnen omvatten het verlichten van pathologiesyndromen. Volledig herstel van een ziekte kan met dergelijke technieken niet worden bereikt; ze worden parallel met therapie en fysieke procedures gebruikt. Als u alleen zelfgemaakte medicijnen gebruikt, kan de ziekte voortschrijden en zal de patiënt alleen maar tijd verspillen.

De volgende medicijnen hebben een symptomatisch effect:

• kompres van geraspte mierikswortelwortel. Dagelijks gebruikt, in een kuur van 7-9 dagen. Een film en een warme doek worden bovenop de wortelpulp geplaatst. De duur van het kompres is 30 minuten;
• Een havermoutkompres wordt volgens een soortgelijk principe gebruikt. Hiervoor wordt een romige pasta van vlokken bereid. Nadat het mengsel is afgekoeld, wordt het op de voeg aangebracht;
• Het honingkompres kan een nacht blijven staan. Het is beter om veldhoning te gebruiken;
• Op het aangetaste gewricht wordt een koolblad met een laagje honing aangebracht. Fixeren en een nacht laten staan;
• meng krijtpoeder met dikke yoghurt. Aanbrengen op het gewricht, wikkelen met folie en daarop een warme, natuurlijke doek leggen. Laat het kompres een nacht staan.

Diagnostiek

Met een juiste diagnose is een effectieve behandeling van artrose mogelijk. Hiervoor worden de volgende methoden gebruikt:

• klinische diagnose, inclusief de resultaten van onderzoek en ondervraging van de patiënt;
• Röntgendiagnostiek, waarbij een gezond en aangetast gewricht wordt onderzocht en hun toestand wordt vergeleken;
• laboratoriummethoden waarmee u andere oorzaken van pathologie kunt uitsluiten;
• synoviale vloeistofanalyse;
• echografieonderzoek voor ontsteking van zachte weefsels;
• tomografie voor een meer gedetailleerd onderzoek van zachte weefsels en periarticulaire structuren.